ریشه، از دو طریق،به رشد گیاه کمک میکند،یکی از طریق جذب آب که به عنوان نیروی محرکه رشد به کار میرود و دیگری از طریق هورمونهای ویژه ای از گروه جیبریلین که عامل تحریک رشد گیاهی هستند. وجود تعادل بین حجم ریشه با شاخساره، برای رشد و باروری متناسب گیاه، مورد لزوم است.اگر این تعادل ، در جهت ریشه به هم بخورد(از بین رفتن شاخساره دراثر پیرایش شدید و یا حمله بیماری ها و آفات) گیاه تولید شاخساره بسیار میکند و باردهی آن به عقب میفتد. اگر بهم خوردن تعادل در جهت تولید شاخساره باشد(رشد محدود ریشه به دلیل نامناسب بودن خاک و کم آبی و یا از بین رفتن آن در اثر حمله بیماریها و آفات) رشد گیاه محدود می شود و در عوض گیاه زودتر به بار مینشیند و در صد تبدیل گل به میوه نیزبالا می رود.با استفاده از این پدیده،بشر از زمانهای دور،کوشیده است با پیرایش ریشه ،اندازه گیاه مورد نیاز خود را کنترل کند و به حد دلخواه محدود سازد.،این عمل،اخیرا در سطح تجارتی بر روی درخت سیب انجام گرفته و طی آن توانسته اند بوسیله تیغه های ویژه ای، ریشه درختان را در زمستان قطع و بدون آسیب رساندن به محصول سال بعد،رشد درختان را محدود سازند.مثال بسیار چشمگیر دیگری از اثر پیرایش ریشه  بر روی رشد درخت را می توان در درختان بسیار کوچک(مینیاتور)ژاپنی که بونزائی نامیده می شوند دید که بوسیله آن توانسته اند درختانی چند صد ساله را که در طبیعت ارتفاعشان به دهها متر می رسد بسیار کوچک نگهدارند.برای این کار ،ریشه را طی قرون متمادی بطور مداوم می پیرایند.در ایران نیز با استفاده از این روش،کشت لیمو ترش در گلدان و کوچک نگهداشتن آن جهت آسانی ترابری(حمل و نقل) به گلخانه در زمستان و به هوای آزاد در تابستان در نقاط سردسیر و نا مناسب ،ممکن گشته است.برای این منظور،در زمستان هر سال یک چهارم خاک گلدان را با کلیه محتویات آن و از جمله ریشه هایی که در آن قسمت وجود دارند،بیرون آورده،بجای آن خاک تازه می ریزند.بدین ترتیب، خاک گلدان هر چهار سال یکبار تعویض می گردد.و گیاه نیز هر سال یک چهارم ازریشه های خود را از دست می دهد.نتیجه این کار، کوچک و کوتاه ماندن درخت است که افزون بر زیبایی ظاهری،پیوسته تعدادی لیمو ترش در اختیار پرورش دهنده قرار می دهد.

نوعی دیگر از پیرایش ریشه ،هنگام کشت نهال در محل اصلی و یا انتقال آن از خزانه ای به خزانه دیگر،در مورد برخی از درختان چوبی(مانند میوه های دانه دار و هسته دار و مرکبات) و برخی گیاهان زینتی (مثل گل سرخیان) و نیز هنگام نشای برخی سبزیها (مثل گوجه فرنگی و بادنجان) از طریق سر زنی ریشه های فرعی انجام می گیرد.برخلاف آن نوع پیشین پیرایش ریشه،به دلیل اینکه گیاه را تحریک به تولید ریشه های فرعی جدید و بیشتری می کند،اثر تقویت کننده داشته ، رشد نهال تسریع می یابد.

در اینجا لازم به تذکر است که میزان تحمل و واکنش گیاهان مختلف به پیرایش ریشه با یکدیگر متفاوت و بستگی به توانایی آنها برای تولید ریشه فرعی است که هر چه این توانایی بیشتر باشد واکنش گیاه به پیرایش ریشه بیشتر وآسیب وارده کمتر است.در این رابطه،برخی از گیاهان (پسته و انواع جالیزی ها )چون نمی توانند ریشه فرعی زیادی تولید کنند،به جابجایی و پیرایش ریشه بسیار حساسند و از این عمل به شدت آسیب می بینند.

پیرایش برگ:

پیرایش برگ پیرایشی است تابستانه که گهگاه در مورد گیاهانی که رشد زیاد و شاخساره متراکم دارند بکار گرفته می شود و مانند سایر پیرایش های تابستانه اثر تضعیف کننده دارد . برای انجام این پیرایش، با استفاده از وسایلی ماند چوبهای بلند و یا با دست، قسمتی از برگهای درخت را حذف می کنندتا بدین وسیله نور بیشتری به قسمت مرکزی شاخساره بتابد و میوه از کیفیت بهتری برخوردار شودو بویژه درمورد گیاهانی مثل سیب میوه خوشرنگتر شود.

پیرایش  گل و میوه:

این پیرایش از اول بهار ، یعنی زمان شکوفایی گلها تا هنگامیکه میوه ها به قطر یک سانتی متر میرسند،انجام می شود. هدف از پیرایش گل و میوه که بطور کلی تنک کردن نامیده می شود تنظیم مقدار بار درخت، متناسب با قدرت آن، می باشد.